Homo sapiens non urinat in ventum
Door: Niki en Robin
Blijf op de hoogte en volg Niki
03 Februari 2009 | Chili, Puerto Natales
... een wijsheid die Niki na de sanitaire stop toch wel moest onderkennen
We zijn onze tocht begonnen aan het einde van de wereld waar zich een heuse beverdam bevindt (hoe vet is dat?!). Maar Fin del Mundo bleek helaas toch niet helemaal het einde: er was ging bever te bekennen en het is ook niet het meest zuidelijke stukje land op aarde...
Vanaf dag 1 zijn we geconfronteerd met de Patagonische wind. Die wij niet lekker in de rug, maar strak van voren of van links hadden. Dus stonden we ofwel stil of we lagen langs de kant van de weg. De wind begint hier vaak ´s middags (als de zon de lucht goed heeft opgewarmd) pas echt hard te waaien. En zo besloten we elke dag toch weer een uurtje eerder op te staan. Maar we hebben dagen gehad dat de wind al om 9 uur ´s ochtends begon en toen was de lol er toch wel een beetje af. We een stuk van zo´n 250 km dat strak naar het westen ging lekker gelaten voor wat het is en hebben de bus gepakt.
In Chili hebben ze een heus monument gebouwd voor de wind (http://www.panoramio.com/photo/5619790). Wij hebben daar echter andere opvattingen over en geven een paar suggesties bij de foto´s.
De wind geeft niet alleen maar ellende, maar brengt je ook op leuke plaatsen. Zo lunchden we bin Tolhuin bij de beroemdste bakker van Argentinie met het plan daarna weer door te fietsen. Maar toen zei de bakker tegen ons (zelf ook een fietser): ach jongens doe dat nou niet, kijk die wind! Ik heb hier bedden, jullie kunnen prima hier blijven slapen. En zo vertoefden wij de rest van de dag in de bakkerij (beetje kijken hoe ze empanada´s maken) en werden we de volgende ochtend in een bed wakker met de geur van verse broodjes!
Een andere plek waar we strandden was Rio Grande. Niet bepaald een feeststad, maar ik was er wel jarig. De mensen uit het hostel raakte helemaal door het dolle heen toen ze dat hoorden en spoorde ons aan een taart te gaan bakken. Aan gezien de wind ons daar om half 10 al gedropt had, hadden we daar ruim de tijd voor en hebben een appeltaartje gemaakt. Uiteindelijk hebben we met de mensen van het hostel en vijf andere fietsers mijn verjaardag gevierd!
Onderweg komen we veel leuke dieren tegen, zoals flamingo´s, guanacos (soort lama´s) en nandu´s (soort struisvogels). En ontzettend veel andere fietsers! Ik hou alleen de fietsers bij die we daadwerkelijk gesproken hebben en dat zijn er nu al 25! Een van hen die we al een paar keer zijn tegen gekomen is Manuel (He´s from Barcelona. He knows nothing). Hij komt echt uit Barcelona, maar we beginnen steeds meer te twijfelen of hij wel echt Manuel heet…
We zijn nu net terug van een 5-daagse trekking door Torres del Paine (het nationale park bij Puerto Natales). Terwijl Niki was aan het ontzien door alleen een platic tasje te dragen, was het voor Robin in het begin toch een beetje afzien met een backpack met voor twee personen spullen erin. Maar hij liet zich natuurlijk niet kennen en heeft de toch op zijn slippers weten te voltooien!
We hebben nu eindelijk echte gletsjers gezien! Het donderen wat wij eerst interpreteerde als naderend omweer bleek het afbreek van stukken ijs te zijn. Super vet! Alleen erg jammer dat die er zo niet meer zijn...
Morgen gaan we weer verder fietsen en dan krijgen we als het goed is overmorgen zelfs een stuk wind in de rug, woehoe!
aantal km: 530
We zijn onze tocht begonnen aan het einde van de wereld waar zich een heuse beverdam bevindt (hoe vet is dat?!). Maar Fin del Mundo bleek helaas toch niet helemaal het einde: er was ging bever te bekennen en het is ook niet het meest zuidelijke stukje land op aarde...
Vanaf dag 1 zijn we geconfronteerd met de Patagonische wind. Die wij niet lekker in de rug, maar strak van voren of van links hadden. Dus stonden we ofwel stil of we lagen langs de kant van de weg. De wind begint hier vaak ´s middags (als de zon de lucht goed heeft opgewarmd) pas echt hard te waaien. En zo besloten we elke dag toch weer een uurtje eerder op te staan. Maar we hebben dagen gehad dat de wind al om 9 uur ´s ochtends begon en toen was de lol er toch wel een beetje af. We een stuk van zo´n 250 km dat strak naar het westen ging lekker gelaten voor wat het is en hebben de bus gepakt.
In Chili hebben ze een heus monument gebouwd voor de wind (http://www.panoramio.com/photo/5619790). Wij hebben daar echter andere opvattingen over en geven een paar suggesties bij de foto´s.
De wind geeft niet alleen maar ellende, maar brengt je ook op leuke plaatsen. Zo lunchden we bin Tolhuin bij de beroemdste bakker van Argentinie met het plan daarna weer door te fietsen. Maar toen zei de bakker tegen ons (zelf ook een fietser): ach jongens doe dat nou niet, kijk die wind! Ik heb hier bedden, jullie kunnen prima hier blijven slapen. En zo vertoefden wij de rest van de dag in de bakkerij (beetje kijken hoe ze empanada´s maken) en werden we de volgende ochtend in een bed wakker met de geur van verse broodjes!
Een andere plek waar we strandden was Rio Grande. Niet bepaald een feeststad, maar ik was er wel jarig. De mensen uit het hostel raakte helemaal door het dolle heen toen ze dat hoorden en spoorde ons aan een taart te gaan bakken. Aan gezien de wind ons daar om half 10 al gedropt had, hadden we daar ruim de tijd voor en hebben een appeltaartje gemaakt. Uiteindelijk hebben we met de mensen van het hostel en vijf andere fietsers mijn verjaardag gevierd!
Onderweg komen we veel leuke dieren tegen, zoals flamingo´s, guanacos (soort lama´s) en nandu´s (soort struisvogels). En ontzettend veel andere fietsers! Ik hou alleen de fietsers bij die we daadwerkelijk gesproken hebben en dat zijn er nu al 25! Een van hen die we al een paar keer zijn tegen gekomen is Manuel (He´s from Barcelona. He knows nothing). Hij komt echt uit Barcelona, maar we beginnen steeds meer te twijfelen of hij wel echt Manuel heet…
We zijn nu net terug van een 5-daagse trekking door Torres del Paine (het nationale park bij Puerto Natales). Terwijl Niki was aan het ontzien door alleen een platic tasje te dragen, was het voor Robin in het begin toch een beetje afzien met een backpack met voor twee personen spullen erin. Maar hij liet zich natuurlijk niet kennen en heeft de toch op zijn slippers weten te voltooien!
We hebben nu eindelijk echte gletsjers gezien! Het donderen wat wij eerst interpreteerde als naderend omweer bleek het afbreek van stukken ijs te zijn. Super vet! Alleen erg jammer dat die er zo niet meer zijn...
Morgen gaan we weer verder fietsen en dan krijgen we als het goed is overmorgen zelfs een stuk wind in de rug, woehoe!
aantal km: 530
-
03 Februari 2009 - 18:28
Rena:
Het zijn weer mooie avonturen om te lezen. Dank voor het vermaak van de thuis zittende mens!
-
03 Februari 2009 - 21:58
Bob:
Mooie verhalen!
En vallentijn is dus niet de enige die zo af en toe ff langswipt.
Ik wacht op t volgende bericht -
06 Februari 2009 - 12:19
Peter:
Ha die Niki en Robin,
Zoals bekend ben ik een verklaard tegenstander van de natuur. Maar jullie verhalen en foto's stemmen mij nu toch wat milder. Ontroerend is de foto van Niki bij de door haar lievelingsdieren (de "baavers") opgerichte bouwwerken.(Volgende keer bij de guanaco's wel een beetje meer inzoomen, op de foto kunnen het net zo goed miereneters zijn.)
Betty en ik hebben definitief besloten in mei naar de westkust van de VS te gaan. Daar zullen ook gaan kijken in de natuurparken van Californie,Utah en Arizona. We zitten dan eigenlijk in hetzelfde gebergte als jullie, alleen een stuk noordelijker.
Nog even over die gletsjers die "er zo niet meer zijn". Ik zal het even uitleggen. Dat afbreken van dat ijs komt doordat het daar nu zomer is. Dat gebeurt elk jaar in dat jaargetijde. Hier in de Kinkerbuurt hadden we ook zoiets: eerst lag er sneeuw, maar nu is die gesmolten. Iedereen in de Kinkerbuurt is in wilde paniek wegens deze zich voor onze ogen voltrekkende ecologische ramp. Mijn bewering dat het alleen is toe te schrijven aan het naderende voorjaar stuit slechts op bitter hoongelach. En dat nadat hier in januari na 12 jaar global warming wegens voortdurende CO2-uitstaat de "rayonhoofden" alweer bijeenkwamen voor een mogelijke elfstedentocht.
Moge de wind jullie leiden naar alles wat mooi en vredig is.
Veel liefs van Betty en Peter -
06 Februari 2009 - 13:53
Betty En Peter:
Hoi Niki en Robin,
dit bericht vinden we net op Nu.nl, mischien wel leuk om te lezen.
dus die bolle is er ook geweest.
DEN HAAG - Prins Willem-Alexander, die vrijdag naar de Zuidpool gaat, is begonnen met zijn reisverslag op het internet.
Hij blogt via de site van het Koninklijk Huis.
Donderdag was hij, met prinses Máxima en wetenschapsminister Ronald Plasterk, nog in Torres del Paine Nationale Park in het zuiden van Chili.
''Al hoewel het niet mijn bedoeling is een toeristisch reisverslag te schrijven maar mij te concentreren op nut en noodzaak van arctisch en glaciaal onderzoek, waar mogelijk gerelateerd aan de consequenties voor Nederland, kan ik het toch niet nalaten dit park aan te raden!'', aldus de Blogger van Oranje.
Tyndall
''Na een vlucht van een klein half uur - met veel dank aan de Chileense luchtmacht! - landden wij vlak naast de hooggelegen Tyndall gletsjer, één van de uitlopers van het Zuid-Patagonisch ijspak."
"Na Antarctica en Groenland is dit de derde grootste ijsmassa ter wereld. Zoals 80 procent van alle gletsjers trekt ook de Tyndallgletsjer zich in hoog tempo terug en in het rotsbed waar tot voor kort de gletsjer op rustte zijn unieke skeletten van ichtyosaurussen gevonden'', schrijft de troonopvolger.
Afscheid
Prins en prinses kreeg met een nadeeltje te maken, maar dat bleek zoals een wijs man al eens aangaf ook weer een voordeeltje: ''Nu volgt - veel sneller dan oorspronkelijk verwacht - deel twee van onze reis en nemen wij afscheid van onze Chileense gastvrouwen en -heren, om onze reis te vervolgen in handen van BAS, the British Antarctic Survey, die onze vlucht naar Rothera Station en ons programma daar zullen verzorgen.
Aangezien het weer de allesbepalende factor is voor reizen van en naar Antarctica, hebben wij zojuist gehoord dat ons vertrek nu om 01.30 uur gepland staat in plaats van het oorspronkelijke zeer geciviliseerde tijdstip van 10.00 uur. Het geeft ons wel ruim 8 uur extra, dus uiteindelijk zeer de moeite waard. Tot morgen vanaf Rothera!!''
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
