’¡Hello Mister!’ & ’¡Hola Gringa!’
Door: Niki en Robin
Blijf op de hoogte en volg Niki
31 Oktober 2009 | Peru, Sullana
Hoe we altijd in gezeldschap zijn.
Nadat we Constance op het vliegtuig hebben gezet voegen wij ons gelijk in een nieuw gezeldschap: dat van Gabriel, Mister Argentina. U kent hem wellicht nog uit januari toen hij ons Buenos Aires liet zien. Dit keer maken we een tochtje door Lima, waar hij nu werkt, en zien we deze stad voor het eerst van haar charmante kant: mooie villa’s, uitzicht op zee, gezellige barretjes en lekker eten. Leuk dat we dit nog te zien krijgen.
Waar we minder blij mee zijn is onze eerste lekke band. Na een maand stil te hebben gestaan in het hostel is één band lek gegaan. Op raadselachtige wijze volgen er zes meer in de dagen erna. We raken aardig geroutineerd: terwijl Robin de binnenbanden verwisseld, plakt Niki alvast de reserveband; maar van fietsen komt het niet meer echt. Vier van zeven blijven een mysterie, voor de overige drie vinden we de crux: er steekt een stuk ijzerdraad uit Niki’s buitenband dat telkens een nieuw gat prikt. Wist u dat een buitenband met duct tape te repareren is? Wij niet, maar toch houdt het alweer zo’n 500 kilometer. Superspul en geen last meer gehad van lekke banden!
We kunnen dus weer fietsen en dat wordt gezien. We maken al veel langer mee dat iedereen zijn enige woordje engels bij ons probeerd: ’¡Hello Mister!’ ook naar Niki, ’¡I love you!’ ook naar Robin. De afgelopen dagen lijken de mensen verder te durven gaan. Zo willen drie scholieren dolgraag met ons op de foto en komt Niki een dikke, gezellig vrouw tegen, die nu nog kopieën in de gemeentelijke bibliotheek maakt, die haar omhelst in een poging om meer met toerisme te doen. In een museum wordt Niki aangesproken door drie vrouwen die het museum maar saai vinden maar haar daarentegen buitengewoon interessant. Later zien ze Robin en slaan ze helemaal op hol waarbij hij een handkus krijgt toegeblazen. Buiten staan ze er op dat we met ze op de foto gaan. Grote gangmaker was ook de dorpsgek die naast Niki gaat zitten, waarop omstanders beginnen te lachen en overal mobieltjes met camera te voorschijn komen om dit beeld te vereeuwigen. Vervolgens is het ijs gebroken en komt iedereen een vraag stellen, zodat, tegen de tijd dat Robin terug komt van de markt, er zoveel mensen rond Niki staan dat hij haar bijna niet meer kan zien. Het meest overvallen worden we in een klein dorpje, waar je geen buitenlanders verwacht, door twee Finse toeristen. Zij zeggen een vraag te willen stelllen, maar vervolgens grijpen zij de gelegenheid aan om een eenzijdig, vreemd en stroef gesprek aan te knopen en een minuut later hebben wij al hun contactgegevens. De één is lang en oorspronkelijk Peruaan, de ander dik en duidelijk niet op zijn plek. Even later, op een terrasje gezeten, worden we opnieuw door hen verrast als zij ons, over het strand paraderend, uitbundig toezwaaien. De lange met een veel te strakke zwembroek waarvan het touwtje aan de onderkant uit zijn broek steekt. De dikke slentert er achteraan. Even later heeft de lange gelukkig weer een normale broek aan, maar dit keer heeft hij zijn harp meegenomen om even lekker ’ein bissen Harp zu spielen’. Niet echt waar we op zitten te wachten. Totdat een man die in hetzelfde café zit te eten plots mee begint tezingen en een prachtig ’O solo mio’ inzet.
Na haar radiodebuut in Chili heeft Niki nu ook de Zuid Amerikaanse televisie veroverd. Vanmiddag is ze geïnterviewed voor de lokale televisie van Sullana over onze reis. Maandag wordt het uitgezonden.
Aantal km: 6590
Nadat we Constance op het vliegtuig hebben gezet voegen wij ons gelijk in een nieuw gezeldschap: dat van Gabriel, Mister Argentina. U kent hem wellicht nog uit januari toen hij ons Buenos Aires liet zien. Dit keer maken we een tochtje door Lima, waar hij nu werkt, en zien we deze stad voor het eerst van haar charmante kant: mooie villa’s, uitzicht op zee, gezellige barretjes en lekker eten. Leuk dat we dit nog te zien krijgen.
Waar we minder blij mee zijn is onze eerste lekke band. Na een maand stil te hebben gestaan in het hostel is één band lek gegaan. Op raadselachtige wijze volgen er zes meer in de dagen erna. We raken aardig geroutineerd: terwijl Robin de binnenbanden verwisseld, plakt Niki alvast de reserveband; maar van fietsen komt het niet meer echt. Vier van zeven blijven een mysterie, voor de overige drie vinden we de crux: er steekt een stuk ijzerdraad uit Niki’s buitenband dat telkens een nieuw gat prikt. Wist u dat een buitenband met duct tape te repareren is? Wij niet, maar toch houdt het alweer zo’n 500 kilometer. Superspul en geen last meer gehad van lekke banden!
We kunnen dus weer fietsen en dat wordt gezien. We maken al veel langer mee dat iedereen zijn enige woordje engels bij ons probeerd: ’¡Hello Mister!’ ook naar Niki, ’¡I love you!’ ook naar Robin. De afgelopen dagen lijken de mensen verder te durven gaan. Zo willen drie scholieren dolgraag met ons op de foto en komt Niki een dikke, gezellig vrouw tegen, die nu nog kopieën in de gemeentelijke bibliotheek maakt, die haar omhelst in een poging om meer met toerisme te doen. In een museum wordt Niki aangesproken door drie vrouwen die het museum maar saai vinden maar haar daarentegen buitengewoon interessant. Later zien ze Robin en slaan ze helemaal op hol waarbij hij een handkus krijgt toegeblazen. Buiten staan ze er op dat we met ze op de foto gaan. Grote gangmaker was ook de dorpsgek die naast Niki gaat zitten, waarop omstanders beginnen te lachen en overal mobieltjes met camera te voorschijn komen om dit beeld te vereeuwigen. Vervolgens is het ijs gebroken en komt iedereen een vraag stellen, zodat, tegen de tijd dat Robin terug komt van de markt, er zoveel mensen rond Niki staan dat hij haar bijna niet meer kan zien. Het meest overvallen worden we in een klein dorpje, waar je geen buitenlanders verwacht, door twee Finse toeristen. Zij zeggen een vraag te willen stelllen, maar vervolgens grijpen zij de gelegenheid aan om een eenzijdig, vreemd en stroef gesprek aan te knopen en een minuut later hebben wij al hun contactgegevens. De één is lang en oorspronkelijk Peruaan, de ander dik en duidelijk niet op zijn plek. Even later, op een terrasje gezeten, worden we opnieuw door hen verrast als zij ons, over het strand paraderend, uitbundig toezwaaien. De lange met een veel te strakke zwembroek waarvan het touwtje aan de onderkant uit zijn broek steekt. De dikke slentert er achteraan. Even later heeft de lange gelukkig weer een normale broek aan, maar dit keer heeft hij zijn harp meegenomen om even lekker ’ein bissen Harp zu spielen’. Niet echt waar we op zitten te wachten. Totdat een man die in hetzelfde café zit te eten plots mee begint tezingen en een prachtig ’O solo mio’ inzet.
Na haar radiodebuut in Chili heeft Niki nu ook de Zuid Amerikaanse televisie veroverd. Vanmiddag is ze geïnterviewed voor de lokale televisie van Sullana over onze reis. Maandag wordt het uitgezonden.
Aantal km: 6590
-
01 November 2009 - 12:56
Didy:
Nik, je bent goed bezig! Ik heb wel vertrouwen in Niki & Didy radio haha
Xdidy -
01 November 2009 - 14:25
Ferry:
Klassiek die lekke bandenserie!
Zo kreeg ik in 1966 als 17-jarige op de terugweg uit Parijs, eens 6 lekke banden binnen een half uur. Altijd even met de vingertoppen langs de binnenkant van de buitenband (niet langs de buitenkant van de binnenband..) ter hoogte van de plek des onheils. Gewoon doen hoor! -
01 November 2009 - 15:51
Jan-Jaap:
Jullie zijn helemaal populair daar :). Leuk om weer van jullie te horen en veel plezier de komende tijd. -
01 November 2009 - 21:26
Ellen De Geus:
Hoi N en R
Leuk zo'n radio debuut en het contact met de plaatselijke bevolking. Daar heb je later de leukste herinneringen van. En die lekke banden is natuurlijk niks op zo veel km's. Ga jullie goed en tot horens.
Groet, Ellen -
03 November 2009 - 14:21
Laura (Ruyschstraat):
Lieve Robin&Niki! Super fijn om elke keer weer jullie fantastische verhalen en avonturen te lezen! Op de Ruyschstraat is het een en ander in verandering, ik zou jullie dan ook graag even via mail daarover inlichten.. Kunnen jullie contact met mij opnemen via laura_bolczek@hotmail.com? Zou heel fijn zijn! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
