En ook in 2010 schijnt de zon!
Door: Niki en Robin
Blijf op de hoogte en volg Niki
20 Januari 2010 | Guyana, Georgetown
-Maar niet voor het kikkertje wat Robin na twee uur rondstappen in zijn schoen vond, die is inmiddels overleden-
Paramaribo is, hoewel wij tegen beter horen en lezen in daar in ons hoofd iets heel gezelligs van hadden gemaakt, toch een beetje saai. We doen ons voordeel met de aziatische en vegetarische invloeden op het eten want om een wijs man aan te halen: ‘die roti is zo rot nie’. Ook slaan wij uit de Nederlansche invloeden onze slag met drop, speculaas, en ‘ja’ we sluiten het jaar af met boerenkoolstamppot en oliebollen! Daarnaast hebben we voor het eerst in tijden weer gebowled en dat maakt ook voor een hoop goed. Daarmee zijn wel zo’n beetje onze belangrijkste activiteiten beschreven en dus laten wij op 10 januari Paramaribo zeer uitgerust en opgeladen achter ons.
De weg is vlak en een stuk beter dan verwacht en terwijl wij het continent zijn overgestoken heeft ook de wind zich omgedraait, hij waait lekker en fris en van oost naar west en dus hoofdzakelijk in de rug. Op een haperingetje na is La Rodilla een stille en dus nu eens een fijne reisgenoot. Het gaat voor de wind en zo blazen we Guyana binnen.
We verruilen het Nederlands voor het, soms moeilijk, soms niet te verstane ‘Ali G & B Marley’s -steenkolenengels’ maar de rest doet ons vertrouwd aan. Het is nog vlakker dan westelijk Suriname, we fietsen onder zeeniveau, over een brug geplaatst door Ballast-Nedam en door polders die inderdaad nog door onze voorouders zijn aangelegd. Hoe vertrouwd dat alles is, toch zegt men dat het hier gevaarlijk is, maar voor ons blijft het weer eens gissen waar dat dan vandaan zou moeten komen. Wel merken we iets van de raciale spanningen. Leven de verschillende groepen in Suriname vredig -vergeet voor het gemak Albina- niet gezegd met maar naast elkaar. In Guyana lijkt het op het oog wat meer gemixed maar moeten er veel meer problemen zijn. Maar zoals dat vaker gaat in zulk soort gebieden worden wij door alle groepen even enthousiast toegejuicht -Gotta Ritm-. Neem Suriname erbij en we slapen bij Javanen, Kreolen, Hindus en Marrons en overal is het even gezellig. Eergister nog sliepen we bij Andrew en zijn vrouw Alin, een alleraardigst Hindustaans koppel. Aan Andrew vragen wij hoe het zit met de spanningen, de buren aan de ene kant zijn Kreolenen en aan de andere kant staat een kerkje. Andrew praat open en vrij over de problemen. Boven het permanente gejengel van de tegenoverliggende platenzaak uit verteld hij dat hij zes jaar gelegen een hartaanval kreeg als gevolg van de t*herrie uit de kerk. En gevraagd naar de overstromingen van 2005 en ’06 blijkt dat het werk van de zwarte. Ze hebben de Indiers die de afvoerkanalen schoon hielden ontslagen en de baantjes ingepikt. Zoals dat gaat met de zwarte; ze klokken in, ze roken een sigaretje, ze chillen, ze klokken uit en houden hun hand op. Zo raakte de kanalen verstopt en toen het hevig ging regenen was het mis. Maar het zijn niet alleen de mensen van de afvoerkanalen, het is de hele mentaliteit van de zwarte bevolking. Andrew veegt elke ochtend zijn straatje schoon maar nog steeds pleuren de zwarte hun troep op zijn stoep. Zijn frustratie is goed te begrijpen en als je er zo naar kijkt is er ook geen speld tussen te krijgen. Toch vragen wij ons af sinds wanneer de Indier een probleem ziet in afvalverwerking en daarbij diezelfde man bijna het lootje legt aan geluidshinder. Maar dat is het mooie aan reizen, steeds weer nieuwe dingen; een geluidsneurotisch Indier met smetvrees ;-) Maar het is ons duidelijk, er zijn hoge spanningen en slechte onderbouwingen en dan wil het wel eens mis gaan.
De volgende ochtend verteld Alin ons nog dat de diarree flink heerst, dat zou door de slechte lucht komen en beslist niet door het water. Wat ons betreft komt de lucht vers van zee en daar we het water een nacht moeten laten bezinken alvorens het te drinken hebben wij zo onze twijfels. Om maar aan te geven dat een verschil in inzicht zo gevonden is.
Dan fietsen we verder en door een oneindig lijkend dorp horen we de reggae-beats - hier met het bijbehorende Bob Marley-gehalte aan invloed winnende- die dan weer eens worden overstemd door het heerlijke Bollywood gejengel en het volgende huis door oma op de veranda extra luister bijgezet. Inmiddels zitten we in Georgetown en blijven wij genieten van de mengelmoes en de prachtige mensen!
Aantal km: 8105
Paramaribo is, hoewel wij tegen beter horen en lezen in daar in ons hoofd iets heel gezelligs van hadden gemaakt, toch een beetje saai. We doen ons voordeel met de aziatische en vegetarische invloeden op het eten want om een wijs man aan te halen: ‘die roti is zo rot nie’. Ook slaan wij uit de Nederlansche invloeden onze slag met drop, speculaas, en ‘ja’ we sluiten het jaar af met boerenkoolstamppot en oliebollen! Daarnaast hebben we voor het eerst in tijden weer gebowled en dat maakt ook voor een hoop goed. Daarmee zijn wel zo’n beetje onze belangrijkste activiteiten beschreven en dus laten wij op 10 januari Paramaribo zeer uitgerust en opgeladen achter ons.
De weg is vlak en een stuk beter dan verwacht en terwijl wij het continent zijn overgestoken heeft ook de wind zich omgedraait, hij waait lekker en fris en van oost naar west en dus hoofdzakelijk in de rug. Op een haperingetje na is La Rodilla een stille en dus nu eens een fijne reisgenoot. Het gaat voor de wind en zo blazen we Guyana binnen.
We verruilen het Nederlands voor het, soms moeilijk, soms niet te verstane ‘Ali G & B Marley’s -steenkolenengels’ maar de rest doet ons vertrouwd aan. Het is nog vlakker dan westelijk Suriname, we fietsen onder zeeniveau, over een brug geplaatst door Ballast-Nedam en door polders die inderdaad nog door onze voorouders zijn aangelegd. Hoe vertrouwd dat alles is, toch zegt men dat het hier gevaarlijk is, maar voor ons blijft het weer eens gissen waar dat dan vandaan zou moeten komen. Wel merken we iets van de raciale spanningen. Leven de verschillende groepen in Suriname vredig -vergeet voor het gemak Albina- niet gezegd met maar naast elkaar. In Guyana lijkt het op het oog wat meer gemixed maar moeten er veel meer problemen zijn. Maar zoals dat vaker gaat in zulk soort gebieden worden wij door alle groepen even enthousiast toegejuicht -Gotta Ritm-. Neem Suriname erbij en we slapen bij Javanen, Kreolen, Hindus en Marrons en overal is het even gezellig. Eergister nog sliepen we bij Andrew en zijn vrouw Alin, een alleraardigst Hindustaans koppel. Aan Andrew vragen wij hoe het zit met de spanningen, de buren aan de ene kant zijn Kreolenen en aan de andere kant staat een kerkje. Andrew praat open en vrij over de problemen. Boven het permanente gejengel van de tegenoverliggende platenzaak uit verteld hij dat hij zes jaar gelegen een hartaanval kreeg als gevolg van de t*herrie uit de kerk. En gevraagd naar de overstromingen van 2005 en ’06 blijkt dat het werk van de zwarte. Ze hebben de Indiers die de afvoerkanalen schoon hielden ontslagen en de baantjes ingepikt. Zoals dat gaat met de zwarte; ze klokken in, ze roken een sigaretje, ze chillen, ze klokken uit en houden hun hand op. Zo raakte de kanalen verstopt en toen het hevig ging regenen was het mis. Maar het zijn niet alleen de mensen van de afvoerkanalen, het is de hele mentaliteit van de zwarte bevolking. Andrew veegt elke ochtend zijn straatje schoon maar nog steeds pleuren de zwarte hun troep op zijn stoep. Zijn frustratie is goed te begrijpen en als je er zo naar kijkt is er ook geen speld tussen te krijgen. Toch vragen wij ons af sinds wanneer de Indier een probleem ziet in afvalverwerking en daarbij diezelfde man bijna het lootje legt aan geluidshinder. Maar dat is het mooie aan reizen, steeds weer nieuwe dingen; een geluidsneurotisch Indier met smetvrees ;-) Maar het is ons duidelijk, er zijn hoge spanningen en slechte onderbouwingen en dan wil het wel eens mis gaan.
De volgende ochtend verteld Alin ons nog dat de diarree flink heerst, dat zou door de slechte lucht komen en beslist niet door het water. Wat ons betreft komt de lucht vers van zee en daar we het water een nacht moeten laten bezinken alvorens het te drinken hebben wij zo onze twijfels. Om maar aan te geven dat een verschil in inzicht zo gevonden is.
Dan fietsen we verder en door een oneindig lijkend dorp horen we de reggae-beats - hier met het bijbehorende Bob Marley-gehalte aan invloed winnende- die dan weer eens worden overstemd door het heerlijke Bollywood gejengel en het volgende huis door oma op de veranda extra luister bijgezet. Inmiddels zitten we in Georgetown en blijven wij genieten van de mengelmoes en de prachtige mensen!
Aantal km: 8105
-
20 Januari 2010 - 21:24
Ellen De Geus:
Hoi N en R
Wat een heerlijk verhaal, je schrijft echt super leuk. Misschien moet je toch eens aan een boek gaan denken.
Hier is de kou weer zo goed als verdwenen en het ijs in de sloten smelt langzaam weg. Schaatsen was leuk.
Tot het volgende avontuur maar weer.
Groet, Ellen -
21 Januari 2010 - 01:48
Vincent En Simone:
En volgens mij is er ook eentje jarig..... Nikki gefeliciteerd, het is toch de 21ste??
Grt
Vincent, Simone, Steijn en Merel -
23 Januari 2010 - 17:47
Ies En Agniet:
Ha die Niki en Robin,
In de eerste plaats gefeliciteerd niki met je verjaardag ....... een mooi tussenresultaat: 25 jaar !! :).
We volgen jullie uiteraard in jullie reizen en avonturieren. Leuk en mooi allemaal beschreven ...keep going on !!!
groetjes en liefs agniet en ies -
24 Januari 2010 - 14:03
Melissa:
Hai Nik en Robin.
Nik ik weet ben een dag te laat.( Ik was met school op winterkamp in Oosterijk) Maar ik ben je niet vergeten! Als nog Van Harte Gefeliciteerd met je jaardag. En ik blijf jullie volgen hoor, echt heerlijk al die mooie verhalen. -
14 Februari 2010 - 17:56
Ellen De Geus:
14 feb.
Hola N & R.
Geweldig al die ervaringen. Lopen jullie nog niet over van alle avonturen en indrukken?
Hier weer sneeuw en koud. Ik ga volgende week op husky-safari in Fins Lapland, iets kouder dan bij jullie.
Genietse en tot horens maar weer.
Groet,Ellen -
18 Februari 2010 - 16:03
Jan-Jaap:
Hey! Leuk om weer wat van jullie te lezen, en leuk dat jullie het zo naar jullie zin hebben (zelfs wanneer het een beetje saai is).
Geniet er van de komende tijd!
liefs,
Jan-Jaap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
