Colombia, where dreams come true…
Door: Niki en Robin
Blijf op de hoogte en volg Niki
04 April 2010 | Colombia, Lorica
De afgelopen weken twee successen en een dieptepunt voor Niki.
Het begint bij ons vertrek uit Bucaramanga: in plaats van een bus naar de kust te pakken, besluiten we er op te vertrouwen dat we met Niki´s knie wél door de bergen kunnen fietsen, zolang Niki maar niet bang is dat ze weer last krijgt van haar knie. En het blijkt te werken: we leggen kilometers af! Niki heeft papbenen, zadelpijn, pijnlijke polsen, kortom alle ´normale´ fietskwalen, maar kan daarvan genieten omdat het niet meer haar knie is die het fietsen belemmerd.
Terwijl we door de bergen klimmen passeren we koffiebonen die te drogen liggen tussen de kraampjes met producten die vers van het land komen. Niet alleen groeten en fruit, maar ook kaas en yoghurt.
In zo´n klim, waarbij we zwaarder beginnen te ademen, krijgen we een sigaretje aangeboden. Die hebben we toch maar afgeslagen.
Bij de kust aangekomen is het voor Niki weer eens tijd om naar de tandarts te gaan. Dit keer geen bloedbas, maar wel een ´Impressionante!!!´ van de tandarts over het dieptepunt dat dichtgekleid moet gaan worden. De tandarts blijft maar spullen in die holle kies stoppen en we vragen ons af wanneer het voorbij is en ook wát er allemaal in gaat. Na één uur in de stoel te hebben gelegen zijn we blij als te tandarts zegt dat het klaar is. Dat het gat zo groot is geworden is mede doordat Niki de Venezuelaanse tandartsen niet vertrouwde, maar blijkbaar verstond deze man zijn vak ook niet volledig. Na dat uur bleek het gaat nog niet helemaal gevuld, dus drie dagen later staan we weer op de stoep om een ander het werk af te laten maken.
Het tweede succes is toch echt wel een hoogtepunt voor onze biggenliefhebbende aardwetenschapper: vulcano dipping! De vulkaan van Totumo is met 15 meter een minivulkaan, maar wel de hoogste moddervulkaan van Colombia. Jah, modder, geen lava. De gassen die vrijkomen bij de afbraak van organisch materiaal zorgen hier voor een druk die zo hoog is dat de vulkaan modder spuwt. De modder heeft een aangename temperatuur en is daarom heerlijk om na een dag fietsen in te gaan liggen. D
Doordat wij lichter dan de modder zijn, zakken we niet verder weg dan tot onze borst. Het is een apart gevoel, zeker als ik denk even naar de andere kant te zwemmen. Het is zwaar en je moet er de tijd voor nemen, we hebben het dan over een afstand van vier meter.
In Cartagena, een leuke stad met een mooi koloniaal centrum, hebben we de modder uit ons haar kunnen wassen. Na twee dagen rusten hadden we al weer zin om te fietsen, dus we zijn al weer door. Vandaag 75 kilometer gefietst voor half drie, dus nog de middag over om in de bar te zitten en het klaverjassen een beetje bij te spijkeren.
Aantal km: 10.445
Het begint bij ons vertrek uit Bucaramanga: in plaats van een bus naar de kust te pakken, besluiten we er op te vertrouwen dat we met Niki´s knie wél door de bergen kunnen fietsen, zolang Niki maar niet bang is dat ze weer last krijgt van haar knie. En het blijkt te werken: we leggen kilometers af! Niki heeft papbenen, zadelpijn, pijnlijke polsen, kortom alle ´normale´ fietskwalen, maar kan daarvan genieten omdat het niet meer haar knie is die het fietsen belemmerd.
Terwijl we door de bergen klimmen passeren we koffiebonen die te drogen liggen tussen de kraampjes met producten die vers van het land komen. Niet alleen groeten en fruit, maar ook kaas en yoghurt.
In zo´n klim, waarbij we zwaarder beginnen te ademen, krijgen we een sigaretje aangeboden. Die hebben we toch maar afgeslagen.
Bij de kust aangekomen is het voor Niki weer eens tijd om naar de tandarts te gaan. Dit keer geen bloedbas, maar wel een ´Impressionante!!!´ van de tandarts over het dieptepunt dat dichtgekleid moet gaan worden. De tandarts blijft maar spullen in die holle kies stoppen en we vragen ons af wanneer het voorbij is en ook wát er allemaal in gaat. Na één uur in de stoel te hebben gelegen zijn we blij als te tandarts zegt dat het klaar is. Dat het gat zo groot is geworden is mede doordat Niki de Venezuelaanse tandartsen niet vertrouwde, maar blijkbaar verstond deze man zijn vak ook niet volledig. Na dat uur bleek het gaat nog niet helemaal gevuld, dus drie dagen later staan we weer op de stoep om een ander het werk af te laten maken.
Het tweede succes is toch echt wel een hoogtepunt voor onze biggenliefhebbende aardwetenschapper: vulcano dipping! De vulkaan van Totumo is met 15 meter een minivulkaan, maar wel de hoogste moddervulkaan van Colombia. Jah, modder, geen lava. De gassen die vrijkomen bij de afbraak van organisch materiaal zorgen hier voor een druk die zo hoog is dat de vulkaan modder spuwt. De modder heeft een aangename temperatuur en is daarom heerlijk om na een dag fietsen in te gaan liggen. D
Doordat wij lichter dan de modder zijn, zakken we niet verder weg dan tot onze borst. Het is een apart gevoel, zeker als ik denk even naar de andere kant te zwemmen. Het is zwaar en je moet er de tijd voor nemen, we hebben het dan over een afstand van vier meter.
In Cartagena, een leuke stad met een mooi koloniaal centrum, hebben we de modder uit ons haar kunnen wassen. Na twee dagen rusten hadden we al weer zin om te fietsen, dus we zijn al weer door. Vandaag 75 kilometer gefietst voor half drie, dus nog de middag over om in de bar te zitten en het klaverjassen een beetje bij te spijkeren.
Aantal km: 10.445
-
04 April 2010 - 21:20
Niki :
Ik wil dus heel graag foto plaatsen, maar de laatste tijd wordt mijn camera niet meer herkent op de computers hier. Nog even wachten dus...
Ik vind het natuurlijk wel heel leuk als er lekker veel reacties komen ;) -
05 April 2010 - 13:59
Dieter:
Lieve Niki en Robin, ik heb jullie berichtje gelezen maar kennelijk op de deleteknop gedrukt, dus doe het maar even via dit forum. In de eerste plaats twee dingen :-). Als jullie besluiten via Colon te gaan, let dan ajb goed op en doe zeker niets ´s nachts. Het is één van de meest onveilige steden van Panama en er is verder ook weinig te beleven. Als jullie aangeven wanneer jullie daar arriveren kom ik jullie ook met liefde ophalen, laat maar weten. Verder is de timing wat ongelukkig want ik ben van 23 april t/m 2 mei in Mexico. Ik weet niet hoe lang jullie van plan zijn hier te blijven maar jullie kunnen uiteraard ook in mijn afwezigheid gewoon bij mij verblijven! Tot snel!! -
05 April 2010 - 17:10
Ellen De Geus:
Hoi N en R
Wat vervelend van die kies en en wat heerlijk dat de knie het weer goed doet. Ik ben met de Paasdagen in Limburg wezen mountainbiken, helemaal leuk en flink afzien.
Veel plezier verder en geniet van Colombia.
Groet, Ellen -
05 April 2010 - 17:10
Ellen De Geus:
Hoi N en R
Wat vervelend van die kies en en wat heerlijk dat de knie het weer goed doet. Ik ben met de Paasdagen in Limburg wezen mountainbiken, helemaal leuk en flink afzien.
Veel plezier verder en geniet van Colombia.
Groet, Ellen -
08 April 2010 - 17:56
Melissa.:
Hai Nik en Robin,
Wat goed dat het weer beter gaat met je knie Nik.
En ik zat even de vlagetjes te tellen waar jullie allemaal al geweest zijn en het zijn 54 !!! Ik wacht op nog meer;-) Kus melis. En geniet er van. -
13 April 2010 - 19:42
Vincent En Simone:
Hoi Niki en Robin,
Stinkend jaloers zijn we op jullie. Nog steeds onderweg terwijl wij al weer 2 maanden thuis zijn ;-(
geniet er nog lekker van!!
Groetjes Vincent, Simone, Steijn en Merel -
14 April 2010 - 12:57
Simone:
Hoi hoi,
Leuk iets van jullie te horen. Van hieruit ziet het er echt uit als een prachtige tocht met geweldige ontmoetingen.
Het wennen in Nederland heeft echt wel 2 maande geduurd. Alles "moet" ineens en alles gaat ineens op tijd. Da's soms handig (ipv ergens weer een halve dag voor nop wachten) maar het legt ook behoorlijk veel druk op sommige zaken. Ik zou morgen weer vertrekken als we de kans hadden maar da's natuurlijk niet echt de realiteit.
Geniet ze dus lekker en we houden jullie in de gaten!!
Liefs Simone (en de rest uiteraard)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
